Ειρήνη Νικολοπούλου

Το σεμινάριο με τη Λίλιαν Τσιαβού με θέμα ”Κινηματογράφος και Ψυχανάλυση” άλλαξε τον τρόπο που βλέπω ταινίες. Το θεωρητικό κομμάτι αλλά κυρίως η συζήτηση πάνω σε ταινίες ολόκληρες ή αποσπάσματα μου άνοιξαν μια άλλη οπτική και απάντησαν στο ερώτημα ”γιατί μας αρέσει μια ταινία και γιατί ταυτιζόμαστε με κάποιο ρόλο”. Πολύ δημιουργικό ήταν επίσης το κομμάτι που φέραμε κι εμείς αποσπάσματα από έργα και το συζητήσαμε. Να σαι καλά Λίλιαν!!

Λήδα Μοσχονά

Τον Οκτώβριο του 2014 είχα την ευτυχή ευκαιρία να παρακολουθήσω στην Ακαδημία Πλάτωνος, και ειδικότερα στο δίμηνο πρόγραμμα για ενήλικες “Ο πολιτισμόςστην καθημερινότητα”, ορισμένες ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις απο την Λίλιαν Τσιαβού οι οποίες, άν και σύντομες λόγων περιορισμένου χρόνου, μου προκάλεσαν τεράστιο ενδιαφέρον σχετικά με τη διασύνδεση της ψυχανάλυσης με την τέχνη.
Οι αναφορές της σε σχέση με διάφορα είδη τέχνης, τη λογοτεχνία με την εμφατική παρουσίαση του Φάουστ του Γκαίτε, τον κινηματογράφο αλλά και τη φιλοσοφική ματιά σε ότι έχει σχέση με την ψυχανάλυση (βλέπε Ζίζεκ) μου ξύπνησαν πραγματικά την ανάγκη να εντρυφήσω περισσότερο στις αναλογίες ανάμεσα στην τέχνη και τις ψυχικές μας ανάγκες. Την ευχαριστώ λοιπόν για τη γνώση που προσφέρει.

Δημήτριος Δραϊνάκης

Κατά την παρακολούθηση του σεμιναρίου μου έκανε μεγάλη εντύπωση, πώς ο σκηνοθέτης περιγράφει καταστάσεις κ εικόνες. Τα βιώματα του, η άποψη του και κάποια στοιχεία από την προσωπικότητα του ειναι αισθητά στην σκηνοθεσία του. Η άποψη του, τα μηνύματα που θέλει να στείλει από τις ταινίες επηρεάζουν τον θεατή. Τον βάζουν σε αναστοχασμό, ταυτίζεται, συγκρίνει παρόμοιες καταστάσεις που έχει ήδη ζήσει.
Εντυπωσιαστηκα με το σημαντικό ρόλο που παίζουν η περιγραφή εικόνων και η μουσική στην πλοκή μιας ταινίας.
Στην συζήτηση που είχαμε μου έκανε μεγάλη εντύπωση οτι ο κάθε άνθρωπος από τις ταινίες που έχει δει στο παρελθόν, θυμάται μία ή δύο συγκεκριμένες σκηνές μιας ταινίας που εχει συνδέσει με μια δικιά του εμπειρία που έχει ζήσει.

Φωτεινή Σ. Τσιαβού

Η παρακολούθηση ταινιών είναι μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες. Από παιδί προτιμούσα να βλέπω μια ταινία,οποιουδήποτε περιεχομένου, είτε κοινωνική είτε ρομαντική είτε θρίλερ, από το να διαβάζω ενα βιβλίο…
Δεν είχα φανταστεί οτι η δική μου συμπεριφορά μπορεί να αναλυθεί και μάλιστα σε ψυχολογικό επίπεδο! Σε αυτό το σεμινάριο με την εξήγηση των ταινιών και του ψυχολογικού υποβάθρου αυτών, είδα οτι οι δικές μου αντιλήψεις δεν είναι τόσο περίεργες! Χάρηκα που είχα κοινά γνωρίσματα με άλλους ανθρώπους! Το κυριότερο από όλα όμως ήταν οτι έμαθα να “διαβάζω” ένα κομμάτι μου μέσα από τις επιλογές μου!!

Τάσος Σαρδέλης

Αυτό που μου έκανε εντύπωση κατά την παρακολούθηση των σεμιναρίων έχει να κάνει με την προοπτική. Την πλευρά που βλέπει ο καθένας τα πράγματα. Βλέποντας το ίδιο φιλμ 8 διαφορετικά άτομα, βγάλαμε 8 διαφορετικά συμπεράσματα και μάλιστα ήμασταν βέβαιοι ο καθένας για το δικό του ότι είναι το σωστό. Προφανώς έχει να κάνει με τα βιώματα και τα θέλω του καθενός. Επίσης μου άρεσε ο τρόπος που μας καθοδηγούσε η Λίλιαν στις περιπτώσεις που είχαμε κολλήσει και δεν προχωρούσαμε στο σκάψιμο.

Χριστιάννα Δημητροπούλου

Δηλώνοντας συμμετοχή στο σεμινάριο ”ο κινηματογράφος στο ντιβάνι” είχα στο μυαλό μου ότι θα παρακολουθήσω μια ερμηνεία ή εξήγηση του σινεμά στο σύνολό του. Με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι μέσα από το σεμινάριο, αυτό που κατάφερα να δω ήταν τελικά τον εαυτό μου. Δεν ήταν κάτι που το αντιλήφθηκα εξ’αρχής αλλά σταδιακά, μέσα από την κουβέντα και τις καίριες παρεμβάσεις της Λίλιαν. Η προβολή σκηνών από ταινίες και η συζήτησή τους μετά, από ένα κοινό που στην πλειοψηφία του απαρτιζόταν από άτομα που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους ήταν ένας έξυπνος τρόπος ώστε να ”ανακαλύψουμε” πράγματα για τους άλλους αλλά και για μας τους ίδιους. Π.χ παρακολουθώντας μια συγκεκριμένη σκηνή ταινίας που εγώ θεωρούσα ότι ήταν αυτονόητο αυτό που έγινε ή ότι δεν θα έπρεπε να γίνει έτσι όπως τελικά έγινε , εντυπωσιαζόμουν στην ιδέα ότι κάποιος άλλος σκέφτεται ακριβώς το αντίθετο από εμένα και κατέληγα να βγάζω συμπεράσματα για το πως τελικά είναι ή έχει ζήσει αυτός ο άλλος!!! Θεωρώντας λοιπόν ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο ως δεύτερη σκέψη μου ήρθε ότι προφανώς και εγώ, οι ερμηνείες που δίνω είναι αποτέλεσμα των δικών μου προσωπικών εμπειριών και επιλόγων.

Μαρία Κόντη

Ξεκίνησα το σεμινάριο με γνώμονα την αγάπη μου για το σινεμά. Στην πορεία αυτό άλλαξε, έγινε κάτι πιο ουσιαστικό. Μέσα από τις συζητήσεις μας με όλους αυτούς τους ετερόκλητους χαρακτήρες που είχαν απαρτίσει το τμήμα και την σπουδαία καθοδήγηση της κ. Τσιάβου, έγινε μια μεταμόρφωση όλων των ταινιών που είδαμε, από μια απλή κριτική των φιλμ σε μια πράξη αυτογνωσίας, σε μια κατάσταση βαθύτερης ενδοσκόπησης του ίδιου μας του εαυτού, που σήμαινε κάθε φορά και κάτι διαφορετικό για τον καθένα ξεχωριστά. Ο καθένας από όλους εμάς που είχαμε τη τύχη και τη χαρά να εμπλακούμε σε αυτό το σεμινάριο πήρε τελικά και κάτι μαζί του ως προίκα για να μάθει και να αγκαλιάσει καλύτερα τον ίδιο του τον εαυτό.

Νάνσυ Καλλικλή

10 ζευγάρια μάτια έβλεπαν τις ίδιες εικόνες, αλλά 10 στόματα μιλούσαν για διαφορετικές όψεις αυτών των ίδιων εικόνων. Γιατί καθένας μας ερμηνεύει όσα βλέπει (και ζει) ανάλογα με όσα κουβαλάει μέσα στο μυαλό και την καρδιά του. Στα σεμινάρια της Λίλιαν μπορεί κανείς να ανακαλύψει σπουδαία πράγματα για τον εαυτό του, τις αντιλήψεις και την κοσμοθεωρία του – αρκεί να έχει διάθεση να δει. Πολύ όμορφη εμπειρία!

Βικτωρία Δεβλέτογλου

Από τα σεμινάριά σου έμαθα να έχω αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση ¨επίσης να κάνω θετικές σκέψεις και να διώχνω τις αρνητικές. Να χαμογελάω όταν ξυπνάω το πρωί. Καταλαβαίνω καλύτερα τους ανθρώπους γύρω μου και βλέπω την θετική πλευρά όσων μου λένε.Πολλές φορές καταλαβαίνω πολύ περισσότερα από αυτά που πραγματικά λένε. Σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό το όμορφο ταξίδι.

Λίλα Παπανικολάου

Η ταινία γίνεται η αφορμή για την συζήτηση που ακολουθεί. Μέσα απο την έμπειρη καθοδήγηση της Λ.Τ., με έξυπνες ερωτήσεις κι ενδιαφέρουσες ασκήσεις, οδηγείσαι σε σειρά προβληματισμών, άμεσα συνδεδεμένων με το θέμα που πραγματεύεται το σεμινάριο. Φεύγεις από ένα διώρο (που δεν καταλαβαίνεις πως πέρασε), νιώθοντας λίγο πιο ανάλαφρα, έχοντας ξεκαθαρίσει λίγο περισσότερο αυτά που σε απασχολούν, κάνοντας στον εαυτό σου ένα δώρο που έχει διάρκεια πολύ μεγαλύτερη του χρόνου που επένδυσες στο σεμινάριο.